a vs z

Μετά από 3 μέρες απόλυτης ηρεμίας στο νησί επιστροφή στον πανικό και το τρέξιμο, από το Γενάρη και μετά έχω διαρκώς στο κεφάλι μου και σε ποστ-ιτ χαρτάκια λίστες, για κάθε δουλειά που σβήνω, γράφω άλλες δύο καινούργιες, φαύλος κύκλος, οι ώρες δε φτάνουν και για πρώτη φορά καταλαβαίνω τι θα πει να κουβαλάς πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, εγώ που στη λαϊκή ζητάω πάντα ένα ελαφρύ για να μπορώ να το κουβαλήσω μέχρι το σπίτι, χα, πια λαϊκή, πέρασαν οι εποχές που είχα ώρα να πάω λαϊκή.

Στο νησί βγήκα ελάχιστα, ποτέ μου δε χώνεψα και τις απόκριες για να πω την αλήθεια, έκλεισα το pc και το άφησα μαζί με λεξικά και φωτοτυπίες στην Αθήνα, δεν με ξυπνούσαν ηλίθιοι θόρυβοι και τα σκυλάδικα της αποπάνω, δεν προγραμμάτιζα τίποτα δύο μέρες πριν, ένα τηλεφώνημα και ραντεβού μισή ώρα αργότερα, είδα ξανά αστέρια και μπορούσα να φτάσω στη θάλασσα με τα πόδια, δεν περίμενα κανένα ηλίθιο λεωφορείο, ούτε αγχώθηκα ότι θα αργούσα, ότι θα έπηζα στην κίνηση, ότι δε θα προ-λα-βαι-να.

Θα μπορούσα να επιστρέψω για πάντα, να πάρω σκύλο και ποδήλατο, να πίνω καφέδες με τις ώρες στην πλατεία και να κάνω μπάνια 3 μήνες το χρόνο, να ξυπνάω δέκα λεπτά πριν να αρχίσει η δουλειά και να είναι όλα ήρεμα, εύκολα, ξεκούραστα, ξέγνοιαστα. 17 χρόνια εκεί, 11 χρόνια εδώ, αν αφαιρέσεις τα χρόνια της εφηβείας που το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω, πάνω κάτω στα ίδια ερχόμαστε.

Θα μπορούσα να γυρίσω πίσω και να είναι όλα μονότονα, επαναλαμβανόμενα, βαρετά, αδιέξοδα, να πνίγομαι και να μου λείπουν οι βόλτες στο κέντρο της πόλης, οι συναυλίες, οι φίλοι μου, να μην αντέχω την άθλια μουσική στα λίγα μπαροκαφέ του νησιού, να μη γίνεται τίποτα διαφορετικό, να μην έχεις τίποτα να περιμένεις εκτός από σκυλοτραγουδιστές και περιοδεύουσες επιθεωρήσεις.

Η κούραση παλεύεται, οι χειμώνες στο νησί δύσκολα. Άσε που ακόμα και οι διαδρομές στα λεωφορεία αντέχονται με τα ακουστικά στα αυτιά και το κατάλληλο σάουντρακ, κάποιες φορές όχι απλά αντέχονται, σε κάνουν να χαμογελάς, όταν την ώρα που παίζει το αγαπημένο σου τραγούδι, ανάβουν όλα μαζί τα φώτα στη Βασιλίσσης Σοφίας και στο βάθος ο ήλιος αρχίζει να δύει.

όλες οι μικρές μου λέξεις

"Όλες οι μικρές μου λέξεις" ίσως να μην είναι αρκετές να περιγράψουν τη χτεσινοβράδυνη συναυλία, υ-πέ-ρο-χη!!! Μόνο μεγάλα χαμόγελα, απίστευτη ενέργεια, πολύ καλή σκηνική παρουσία και stage diving από τον Παντελή, δύο encore, πώς γίνεται τόση χαρά να πηγαίνει χέρι-χέρι με τη μελαγχολία των στίχων; Η φωνή μου έχει ψιλοκλείσει, τα αυτιά μου βουίζουν ακόμα, τα πόδια μου πονάνε από το χοροπηδητό, χτες το βράδυ έγινα ξανά 18, από τότε είχα να περάσω τόσο καλά σε συναυλία ελληνόφωνου συγκροτήματος. Ι ♥ k.y, όπως έλεγε και το μπλουζάκι των φίλων τους :)

endless fun!

Μετά τον Mark Lanegan ως πρώην μέλος των belle and sebastian ο δαίμων του Ημερολογίου της Καθημερινής ξαναχτυπά και μας χαρίζει άφθονο γέλιο! "Οι Κερκυραίοι Κόρε Ύδρο, εμφανίζονται στο Gagarin 205. To νεανικό συγκρότημα θα παρουσίασει τα τραγούδια του πρώτου του άλμπουμ με τίτλο "Φθηνή ποπ για την ελίτ", μια δουλειά δροσερή με έξυπνες μουσικές και στίχους." Τα λέμε στο gagarin την πέμπτη λοιπόν να απολαύσουμε τον πρώτο, δροσερό δίσκο των κόρε. ύδρο :D

music is my radar

[leeds festival, summer 2001)

Πέτυχα χτες προσφορά σε κεντρικό δισκάδικο τα 'singles' των suede και δε συγκρατήθηκα, το πήρα παρόλο που λίγο ή πολύ είχα τα περισσότερα τραγούδια. Και έβαλα το cd να παίζει ξανά και ξανά όταν γύρισα στο σπίτι, θυμήθηκα τη συναυλία τους στο Βύρωνα πριν χρόνια, πόσο τους είχα αγαπήσει κάποτε, πως τραγουδούσαμε στα 17 όταν τους είχαμε ανακαλύψει... because we're young, because we're gone, we'll scare the skies... Ήθελα να ψάξω σε όλα τα κουτιά να ξεθάψω την κασέτα που μου είχε γράψει η Βιβή στο Λύκειο και να παραδοθώ στη νοσταλγία.

Και συνειδητοποίησα πως αν μου πάρουν τη μουσική θα χαθώ, θα αποπροσανατολιστώ, θα γίνουν όλα άχρωμα, κενά. Πως έχω συνδέσει τα πάντα με τη μουσική, πως την πρώτη φορά που ένιωσα αληθινά ζωντανή ήταν ένα καλοκαίρι γύρω στα 16 μου σε μια συναυλία Τρύπες στο νησί. Τραγουδούσα τους στίχους από το 'Δε χωράς πουθενά' και χαμογελούσα - εκεί χωρούσα, εκεί ανήκα. Μετά πέρασε ένας χειμώνας που δεν είχα αφήσει λευκό εξώφυλλο ή περιθώριο στα βιβλία της δέσμης - τα κατεβατά των Στέρεο Νόβα και οι εκπομπές του Πετρίδη, τα 120 Minutes και το Alternative Nation στο Mtv, η ζήλεια για όλα αυτά που διαβάζαμε στο 01 ότι γινόταν στην Αθήνα και εμείς είμαστε αλλού. Ένα χρόνο αργότερα στην Αθήνα, οι πρώτες συναυλίες στο Αν και το Ρόδον, οι βόλτες στο Happening και το Ζαχαρία για δίσκους, το indie free και ο Ρόδον FM και αργότερα το Plan B και το Mad, η Αντίπαρος και τα fanzine. Όλες οι στιγμές από τα χρόνια που πέρασαν επιστρέφουν με το δικό τους σάουντρακ, από την ανεξάρτητη ελληνική σκηνή στην brit pop, από τους Joy Division και τους Cure στο indie και την twee pop.

Ένα Πάσχα που γυρίσαμε για τις διακοπές στο νησί και ξαναβρεθήκαμε, είχες ανακαλύψει και εσύ τους Belle and Sebastian, παίζαμε τα cd και τραγουδούσαμε στο παιδικό σου δωμάτιο και ήταν σαν να είχαμε ξαναανακαλύψει το νόημα του κόσμου. Τόσα χρόνια μετά και ακόμα δεν έχω βαρεθεί τίποτα, ρουφάω τραγούδια και διαβάζω reviews, ενθουσιάζομαι σαν μικρό παιδί όταν ανακαλύπτω καινούργια συγκροτήματα και νοιώθω φίλους μου ανθρώπους που δε θα γνωρίσω ίσως ποτέ απλά γιατί μοιραζόμαστε τις ίδιες μουσικές. Και δεν περνάει μέρα χωρίς μουσική, στις διαδρομές στα λεωφορεία και στο μετρό, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, ακόμα και στον ύπνο μου κάποιες φορές τα όνειρα έχουν μουσική.

Music is my radar... don't ever take it away from me. Δεν μπορώ να φανταστώ ένα κόσμο mute, μια ζωή στο mute. Και μου είναι τόσο δύσκολο να καταλάβω τους ανθρώπους που ζουν χωρίς μουσική.

astro

ναι, ξέρω, πρέπει να ξεκολλήσω κάποια στιγμή από το youtube αλλά πώς να τα καταφέρω όταν πετυχαίνω τέτοια βίντεο; k.vhta I love you, this song makes me melt...

κόρε. ύδρο

οι κόρε. ύδρο παίζουν την άλλη πέμπτη (15/2) στο gagarin, hurray!

τιμωρούμαι για κάτι που τόσες συναυλίες φέτος γίνονται πέμπη;; το μοναδικό βράδυ της βδομάδας που την άλλη μέρα ξυπνάω 6.50 και δε γίνεται με τίποτα να αργήσω;;; 1 και τέλειωσαν οι serpentine την πέμπτη που μας πέρασε, μαζεύαμε τα κομμάτια μας μετά, τουλάχιστον ήταν καλά..