Ooh! get me away from here...

Κάνω κάνα σαραντάλεπτο για να φτάσω στο αεροδρόμιο αφού με πιάνει η κρίση πως θα χάσω το συρμό των 11:20 και βγάζω σαν τρελή εισιτήριο, ενώ με ακολουθεί κάποιος που όταν ακούει ότι πάω αεροδρόμιο βρίσκεται δίπλα μου σε όλη τη διαδρομή γιατί δεν έχει ξαναπάει και φοβάται ότι θα χαθεί. Δεν έχει μπαταρία το i-pod και βαριέμαι τη ζωή μου. Ευχάριστο διάλειμμα όταν μπαίνει ελεγκτής στο Κορωπί και γίνομαι το επίκεντρο του βαγονιού –αν ήμουνα ξανθιά θα έβγαινε ανέκδοτο. Ζητάει εισιτήριο, του το δίνω μες την άνεση, με κοιτάει και μου λέει ‘δεν το έχετε ακυρώσει’. Ναι, είμαι τόσο ηλίθια που πήρα το εισιτήριο με επιστροφή και απλά το έβαλα στο τσεπάκι της τσάντας. Μα στα αεροδρόμια του εξωτερικού ακυρώνουμε ποτέ το εισιτήριο; Ευτυχώς ο ελεγκτής ή με συμπαθεί ή με περνάει για εντελώς βλαμμένη και μου κόβει ένα πρόστιμο-νέο εισιτήριο των 10 ευρώ και εξαφανίζεται. Κάπου εκεί αρχίζει να διαμαρτύρεται ο παππούς απέναντι γιατί αυτόν τον έχουνε βάλει παλιότερα να πληρώσει κανονικά πρόστιμο και έχουμε μια ωραία συζήτηση στο βαγόνι – ναι, το αττικό μετρό φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Φτάνουμε επιτέλους στο αεροδρόμιο, είμαι στην ώρα μου, παραδίδω το φάκελο στη συνάδελφο, τη βοηθάω να κουβαλήσει την ασήκωτη τσάντα της, περιμένω στην ουρά να κάνει τσεκ-ιν, μου τσακίζει αλλοδαπός ταξιδιώτης τον αστράγαλο με το καρότσι του, της εύχομαι καλό ταξίδι, χάνω στο τσακ το μετρό των 12:30, περιμένω μισή ώρα το επόμενο, κάνω άλλα 45 λεπτά να φτάσω Σύνταγμα, μέχρι την Πλακεντίας προσπαθεί να μου πιάσει συζήτηση υπάλληλος του μετρό και καταφέρνω κατά τις δύο να επιστρέψω στο γραφείο. Και δεν είναι η ταλαιπωρία που με πειράζει. Είναι που έχω πάλι τάσεις φυγής και το μόνο που θέλω είναι να πάρω το αεροπλάνο και να την κάνω. Είναι που σκέφτομαι πόλεις με καταπράσινα πάρκα, βόλτες δίπλα στο ποτάμι και σε υπαίθριες αγορές, ζεστές σοκολάτες ενώ καταστρώνουμε σχέδια για την υπόλοιπη μέρα, χοντρά πουλόβερ και χρωματιστά κασκόλ. Μη με ξαναστείλετε στο αεροδρόμιο, ε; Τουλάχιστον όχι μέχρι να έχω κλείσει το δικό μου αεροπορικό εισιτήριο. Τότε δε θα με πειράζει.

ΥΓ. Όπως καταλαβαίνεις αγαπητή μου φίλη σου 'ρχομαι σύντομα :)