χαρά

Όταν μια πολύ καλή σου φίλη σου λέει ότι είναι έγκυος ξέρεις ότι κατά βάθος η ζωή της από δω και πέρα θα αλλάξει. Δεν συνειδητοποιείς παρά πολύ αργότερα πόσο αυτό θα επηρεάσει και τη δική σου ζωή αφού οι βόλτες, τα σινεμά και τα θέατρα θα αντικατασταθούν με καφέδες στο σπίτι μαζί με ένα πλασματάκι που θέλει συνέχεια το 100% της προσοχής σου. Το πλασματάκι θα πάρει το όνομα Χαρά από τη μια γιαγιά και δεν θα μπορούσε κάτι άλλο να του ταιριάζει περισσότερο τελικά. Από το πορτ μπεμπέ μέχρι τώρα που κάνει τα πρώτα του βήματα θα έχει ένα τεράστιο χαμόγελο στη μουρίτσα του, θα του κάνεις τον καραγκιόζη και θα ξεκαρδίζεται, θα κοπανάει το κεφάλι του στα έπιπλα και πάλι δε θα μπήγει τα κλάματα, θα μασουλάει τα καλώδια των ηχείων, θα πειράζει τα κουμπιά του στερεοφωνικού και της τηλεόρασης και θα έχει ένα έμφυτο ενδιαφέρον για το laptop, θα κάνετε ράλι με το καρότσι στην παραλία του Φλοίσβου και με το ποδήλατο στους διαδρόμους του διαμερίσματος. Και θα γελάει. Συνέχεια. Το λιγότερο grumpy μωρό που έχω δει ποτέ μου – όχι ότι έχω ζήσει και πολλά μωρά βασικά. Και δεν ξέρω αν είναι επειδή η σύλληψη του έγινε στο Λονδίνο σε ένα εντελώς ξέγνοιαστο ταξίδι, αν επειδή ένα μήνα πριν γεννηθεί ‘είδε’ το 2 και η μαμά του έτρεχε ακόμα για καφέδες και βόλτες μέχρι τελευταία στιγμή με την κοιλιά τούρλα, επειδή μεγαλώνει με σάουντρακ sigur ros και κ.βήτα, και παραμύθια για το πώς η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ. Ξέρω όμως πως όταν το κρατάς αγκαλιά και σε κοιτάει στα μάτια και σου γελάει και σου φέρνει τα παιχνίδια του αρκεί για να τα ξεχάσεις όλα, να εξαφανιστεί κάθε μουντή, αρνητική σκέψη και να τα δεις όλα λίγο πιο αισιόδοξα – δωρεάν ψυχοθεραπεία δηλαδή. Άσε τη δωρεάν γυμναστική με τόσο ξεπάτωμα να το κυνηγάς πάνω κάτω και να το κάνεις αεροπλανάκια και σβούρες. Τελικά έγινα η χαζοφίλη της μαμάς της Χαράς. Και η Χαρά έσβησε το πρώτο της κεράκι χθες. Χαμογελώντας :))