over the hill

Φίσκα το καφέ του Ιανού την Παρασκευή το βράδυ αν και μάλλον όχι και τόσος κατάλληλος χώρος για live, μια έγκαιρη κράτηση μας οδήγησε πρώτο τραπέζι πίστα, κάποιοι άλλοι αμφιβάλω αν έβλεπαν τίποτα από τους καναπέδες. Από την άλλη το θέμα δεν ήταν να βλέπεις αλλά να ακούς, η Μόνικα στο πιάνο και την κιθάρα, οι άλλοι μουσικοί σε βιολί, τρομπέτα, τσέλο, ένα ακουστικό σετ με διασκευές και δικά της τραγούδια. Από όταν την πρωτάκουσα πριν δυο χρόνια οι κακές γλώσσες λένε διάφορα που περιλαμβάνουν καλάμια και ιδιοτροπίες, δεν ξέρω τι ισχύει πραγματικά και ούτε και με νοιάζει για να πω την αλήθεια. Η συναυλία άρχιζε 11, ε, 11 και κάτι ήταν πάνω στη σκηνή, όχι σαν κάτι άλλα λάιβ που έχεις πιει 3 μπύρες μέχρι να αρχίσουν, η διασκευή στο my way σούπερ, θέλαμε και άλλο όταν τέλειωσε, ό,τι και να λέγεται έχει και φωνή και ταλέντο, το αξίζει το σπρώξιμο που της κάνουν, σύντομα θα κυκλοφορήσει και το cd, για την ώρα κάποια τραγούδια εδώ.