18 vs 28

Στα δεκαοκτώ δε μας τρόμαζε τίποτα, δε μας κούραζε τίποτα. Διασχίζαμε την πόλη από άκρη σε άκρη με παλιά λεωφορεία και αστεία κίτρινα τρόλει που χάλαγαν κάθε λίγο μόνο και μόνο για να δούμε συναυλίες με συγκροτήματα που δεν είχαμε ακούσει ποτέ. Δε μας πείραζε η ορθοστασία, το στριμωξίδι, ο κακός εξαερισμός, πίναμε ένα ποτό όλο το βράδυ και χαμογελούσαμε και χορεύαμε όταν ο dj έβαζε τα τραγούδια που του ζητούσαμε. Δεν μας ενοχλούσε η κίνηση του δρόμου από το διαμέρισμα του πρώτου, γυρνούσαμε όλο το κέντρο με τα πόδια, νοιώθαμε ακούραστοι, αήττητοι, ξέγνοιαστοι, ο κόσμος ήταν εκεί για να τον ανακαλύψουμε και είχαμε όλο το χρόνο με το μέρος μας. Λέγαμε ότι δε θα αφήσουμε ποτέ την "παμφάγο ασημαντότητα" να μας νικήσει.

Δέκα χρόνια μετά προσπαθούμε να αντισταθούμε στο χρόνο που περνάει και προσποιούμαστε ότι δεν τρέχει και τίποτα. Κάποιοι δεν μένουν πια σ' αυτήν την πόλη, δεν άντεξαν και την έκαναν για αλλού. Κάθε μέρα που περνάει μια μικρή νίκη, κάθε μέρα μια μικρή ήττα. Προσπαθείς να νικήσεις την καθημερινότητα, βάζεις κρέμες για τους μαύρους κύκλους, τρέχεις σε συναυλίες, ανακαλύπτεις ακόμα τραγούδια και βιβλία που σε κάνουν "εκστατικά ευτυχισμένη" και νοιώθεις ξανά είκοσι. Και ξαφνικά η καθημερινότητα σε αιφνιδιάζει, σε κάνει να κοιμάσαι από τις 11, να κλείνεσαι μέσα το Σάββατο, δεν αντέχεις άλλο να ακούς τα σκυλάδικα της διπλανής στο γραφείο, να ξυπνάς με το ήχο της μπετονιέρας από την απέναντι οικοδομή, να ψάχνεις να παρκάρεις είκοσι λεπτά στη γειτονιά σου, να είσαι τόσο κουρασμένη που να το σκέφτεσαι να δεις τους φίλους σου. Να πρέπει να αγοράζεις κυριλέ ρούχα και παπούτσια για να φαίνεσαι μεγαλύτερη και να μη σε κοιτάνε με απορία στη δουλειά. Να σε ενημερώνει αναλυτικά η μαμά σου για το ποιος παντρεύτηκε, ποιος έκανε παιδί από το παλιό σου σχολείο και να τους βλέπεις όταν γυρνάς στο νησί με τα καροτσάκια στην πλατεία, τα παιδάκια να φοράνε στα μαλλιά παρόμοια κοκαλάκια με τα δικά σου.

Όταν ακόμα, τόσα χρόνια μετά, το μόνο που θέλεις είναι ταξιδέψεις σε όλα τα μέρη, να ακούσεις τα πιο ωραία τραγούδια, να εξαφανίσεις την κούραση και τα "πρέπει" και να μείνεις για πάντα λίγο παιδί.