blast from the past

Κυριακή βράδυ 13 Αυγούστου, δεύτερη μέρα των διακοπών, δεύτερη νύχτα στο νησί. Ντίσκο πάρτι με live συγκρότημα στην παραλία. Θυμίζει high school reunion – πετυχαίνω όσους συμμαθητές δεν έχω δει συνολικά τα τελευταία δέκα χρόνια από τότε που τέλειωσε το σχολείο. Δείχνω στην Κ. τον έρωτα της ζωής της σε όλη τη διάρκεια της Α΄Λυκείου και δεν τον θυμάται!!! Ενώ εγώ που έχω φωτογραφική μνήμη ελέφαντα μπορώ να αναγνωρίσω μέχρι και τον συμμαθητή μου από το φροντιστήριο γερμανικών όταν ήμουνα δεκατρία-δεκατέσσερα. Ευλογία ή κατάρα αναρωτιέμαι... Συνεχίζω να σκανάρω φάτσες και ανθρώπους που είχα να φέρω στο μυαλό μου χρόνια, ενώ με κατακλύζουν άπειρες εικόνες και αναμνήσεις από το σχολείο. Στο Enola Gay ακόμα και οι πιο συγκρατημένοι ξεσπαθώνουν και κοπανιούνται, έχει κλείσει ο δρόμος πάνω από την παραλία, είχαμε προλάβει στα αλήθεια να χορέψουμε το τραγούδι στα παιδικά πάρτι αναρωτιέμαι. Η δυνατή μουσική, ο χορός, τα ποτά από τα πλαστικά ποτήρια που αδειάζουν γρήγορα δεν αφήνουν ευτυχώς περιθώρια για συζητήσεις «πως χαθήκαμε», «που βρίσκεσαι, με τι ασχολείσαι», «να τα ξαναπούμε». Μόνο χαμόγελα αναγνώρισης και κάνα «γεια χαρά».

ΥΓ. Για τη Δ.
Επειδή ξέρω πως ψοφάς για κουτσομπολιά εκεί στα ξένα, θα σου πω ότι:
- κάποιοι έχουν γίνει αγνώριστοι, φαίνονται τουλάχιστον μια πενταετία μεγαλύτεροι, καραφλίτσα, μπυροκοιλιά, βερμουδίτσα με loafers και ύφος πολύ κουλ
- κάποιοι άλλοι έχουν κολλήσει στα δεκαοκτώ, μαλλί μοϊκάνι, χαϊμαλιά και μοναστηράκι outfit, τρελή εφηβεία δέκα και κάτι χρόνια μετά
- κάποιοι δεν είχαν αλλάξει ιδιαίτερα, θα τους αναγνώριζες ακόμα και εσύ που δε θυμάσαι πρόσωπα, ενώ οι συμμαθήτριες μας έχουν εξαφανιστεί, είδα ελάχιστες στο πάρτι και όλες αυτές τις μέρες που είμαι εδώ
All you have to do now is guess who is who dear :-D