hello kitties- bye kitties

Τα βρήκα το περσινό καλοκαίρι στο κήπο μέσα στις ντοματιές, με οδήγησαν τα κλαψουρίσματα τους. Κάποιος τα είχε παρατήσει μάλλον, ρωτήσαμε στη γειτονιά και δεν είχαν χαθεί από κανένα σπίτι. Τα αγάπησα αμέσως, ήταν αδυνατούλικα, φοβισμένα και ναζιάρικα, identical twins - μόνο στο χρώμα το ματιών διέφεραν, λαδί το θηλυκό, γκρίζα μελαγχολικά το αρσενικό. Σιγά-σιγά ξεθάρρεψαν, απέκτησαν ονόματα και όταν τέλειωσαν οι διακοπές και έπρεπε να φύγω ήθελα να τα πάρω μαζί μου. Τα ξαναείδα μετά από μήνες όταν είχαν μεγαλώσει πια, μάθαινα από το τηλέφωνο όμως τις διαολιές που έκαναν, πιο ζωηρά γατιά δεν είχαμε ποτέ. Πρώτος εξαφανίστηκε ο Δρυοπίδας την άνοιξη, είπαμε γάτος είναι, πήρε τους δρόμους, τουλάχιστον να 'ναι καλά. Μετά από λίγο καιρό χάθηκε η Χώρα, απαρηγόρητη η μαμά μου, ήταν συνέχεια στα πόδια της, της κρατούσε συντροφιά, άσε που μάλλον ήταν και έγκυος και θα είχαμε και νέα γατάκια. Από τότε δεν έχουμε πάρει άλλο κατοικίδιο, πρώτα η μεγάλη χαρά, μετά η στενοχώρια, τα θυμήθηκα τώρα προσπαθώντας να ανεβάσω τις φωτογραφίες τους στο flickr, Ι still miss you a lot kitties :-/