Βήτα + Δέλτα

Τρίτη 29 Μαίου στην ΕΤ1 και ώρα 24:00 ο Κβητα στην εκπομπή "η ζωή είναι αλλού", μόλις είδα το μέιλ από το movement. Αύριο ο Μιχάλης Δέλτα στη Ρωμαϊκή Αγορά παρουσιάζει το Forbidden Poetry με πλήρη ορχήστρα :)

away again

maple leaves

Φθινοπώριασε στα τέλη του Μάη και από το πρωί γυρνάει η μελωδία του Maple Leaves στο κεφάλι μου, αυτό το τραγούδι πάντα μου θυμίζει φθινόπωρο, γκρι ουρανούς και ένα ψυχρό αεράκι να φυσάει τα χρυσοκόκκινα ξερά φύλλα, από τα πιο όμορφα τραγούδια του Jens, μέχρι και στα σουηδικά μου αρέσει να το ακούω, από τους πιο witty στίχους ever.

It's autumn in Gothenburg
I'm walking home to my suburb
Rain falls hard on the city
on every homeless kitty

Oh please god bring relief
even if it's only brief
that she says the dreamer just make-believe
but I thought she said maple leaves

So we talked for hours
and you cried into my sheets
you said you hated your body
that it was just a piece of meat, I disagreed

I think you're beautiful
but it's impossible
to make you understand
that if you don't take my hand
I lose my mind completely
Madness will finally defeat me

She said it was all make-belief
but I thought you said maple leaves
and when she talked about the fall
I thought she talked about the season
I never understood at all

I thought she said maple leaves
and when she talked about about the fall
I thought she talked about Mark E Smith
I never understood at all

29 questions

Η πάσα ήρθε από τη cd και πηγαίνει στους supacoopa, chloe, diafanos, silent stelios

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑΝ BLOGGER
1) Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι?
Διάφορες στιγμές με αγαπημένους ανθρώπους με αγκαλιές, βλέμματα, μουσικές.

2) Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Τα περιστέρια που δε βγάζουν το σκασμό στο μπαλκόνι και μου σπάνε τα νεύρα, επιτακτική ανάγκη για κατούρημα, μια αισιοδοξία ότι αυτή η μέρα θα είναι διαφορετική

3) Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια?
Το Σάββατο που φιλοξενούσα τη μαμά μου και είδα ότι είχε βάλει τα λάιμ για το τζιν στο κοτόπουλο και παραπονιόταν ότι κάπως περίεργα της φάνηκαν τα λεμόνια, την Κυριακή στο ποπ με δύο παιδικές μου φίλες χωρίς ιδιαίτερο λόγο

4) Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Ο κυκλοθυμισμός, ο κυνισμός, ότι αρχίζω δέκα πράγματα μαζί και αφήνω τα μισά στη μέση, ότι ενθουσιάζομαι με το παραμικρό και απογοητεύομαι εξίσου εύκολα

5) Το βασικό ελάττωμά σας;
Ότι κάνω συνήθως του κεφαλιού μου και δεν ακούω τους άλλους

6) Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Δεν είμαι αυστηρός κριτής, όλοι κάνουμε λάθη

7) Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Πάντα βαριόμουνα την ιστορία, μου χει μείνει και τραύμα από την γ' δέσμη, ούτε τις ιστορικές ταινίες δεν αντέχω.

8 ) Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
No more heroes anymore…

9) Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Ψοφάω για ταξίδια, οποτεδήποτε, οπουδήποτε, μες την καρδιά μου έχω όμως περισσότερο τα δύο ταξίδια στο Άμστερνταμ

10) Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Jonathan Coe, Nick Hornby, Ian Banks, Ian Rankin

11) Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να με κάνει να γελάω και να βάζει να ακούμε τα αγαπημένα μου τραγούδια.

12) …και σε μια γυναίκα;
Να συννενοούμαστε, να έχει αίσθηση του χιούμορ.

13) Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Stuart Murdoch, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, πρώην choir boy, ex-blogger, stuart I still love you, can you hear meee?

14) Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Δε ξέρω να σφυρίζω :)

15) Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Δεν ξέρω αν με σημάδεψε, αυτό που διαβάζω ξανά σχεδόν κάθε χρόνο είναι το' Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης'

16) Η ταινία που σας σημάδεψε;
Πολλές οι αγαπημένες, καμιά που να με σημάδεψε

17) Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Vincent Van Gogh
(Starry, starry night,Paint your palette blue and grey,Look out on a summer's day,With eyes that know the darkness in my soul…)

18) Το αγαπημένο σας χρώμα;
Αλλάζει με τη διάθεση, κυρίως κόκκινο και μπλε

19) Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Ότι υπάρχουν στη ζωή μου άνθρωποι που μπορώ να τους έχω τυφλή εμπιστοσύνη

20) Το αγαπημένο σας ποτό;
Zombie στο ποπ, τζιν + τόνικ

21) Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για πράγματα που ήθελα και δεν κυνήγησα περισσότερο

22) Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Την γκρίνια, τη μιζέρια, τη σκυλοπόπ αισθητική που κυριαρχεί

23) Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να ψάχνω συγκροτήματα και να ανακαλύπτω τραγούδια, να χαζεύω στο ιντερνετ, να διαβάζω λογοτεχνικά, να φτιάχνω γλυκά, να βολτάρω

24) Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Οι αρρώστιες και τα νοσοκομεία

25)Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν είναι αθώα και όταν δεν μπορεί να γίνει αλλιώς

26) Ποιο είναι το μότο σας;
Δεν έχω μότο

27) Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ανώδυνα και σε μια στιγμή απόλυτης ευτυχίας και πληρότητας

28) Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Δεν ξέρω, μου αρέσει όμως η απάντηση της cd ‘ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ,ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ, Η ΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ...’

29)Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Υπερέντασης!

styloroc nites (and days) of suburbia

Είχα συνηθίσει τις διαδρομές στο κέντρο, η πρώτη σιωπηλή καλημέρα στο χαμογελαστό κοπράκι που κοιμόταν πάντα μπροστά από τη Μεγάλη Βρετανία, μετά το σουσαμένιο κουλούρι, Φιλελλήνων και Μητροπόλεως γωνία, κάθε Πέμπτη Athens Voice και Lifo από τα ΄Εβερεστ και το Γρηγόρη, με τις πρώτες λιακάδες το χειμώνα καφές στο Μοναστηράκι και τα καλύτερα ψώνια στην Ερμού σκαστή από τη δουλειά, άδεια τα μαγαζιά στις 10 το πρωί. Δακρυγόνα και ΜΑΤ εναλλάξ κάθε Τετάρτη ή Πέμπτη, ένα λεωφορείο πήχτρα που βλαστημούσες και ταξί ή ποδαράτο άλλες φορές. Ενάμισι χρόνο τώρα είχα συνηθίσει να δουλεύω στο κέντρο, να πετάγομαι στο κέντρο, να ζω σχεδόν κέντρο. Και μετά ήρθαν οι μετακομίσεις. Μια κανονισμένη από πέρυσι που άργησε λίγο, μια άλλη που υπήρχε σαν φήμη αλλά έσκασε σαν βόμβα αναπάντεχα.

Πάνε δύο βδομάδες που έγινα commuter, δε λέω να συνηθίσω, πως άλλωστε αφού όλη μου τη ζωή η μεγαλύτερη καθημερινή απόσταση ήταν αυτό το μισάωρο του τελευταίου χρόνου. Τώρα πήζω στην κίνήση, ψάχνω να παρκάρω, κατεβαίνω σκάλες, επιβίβαση, Μέσο Μαζική Μεταφοράς Νο 1, ανεβαίνω σκάλες, περπατάω ρίχνοντας βιαστικές ματιές στους πρωινούς ταξιδιώτες που λιάζονται έξω στα τραπεζάκια πριν πάρουν το τρένο, ξανακατεβαίνω και ξανανεβαίνω σκάλες, επιβιβάζομαι στο ΜΜΜ 2 και χαζεύω την Κωνσταντινουπόλεως, καφές από το κόκκινο ikea θερμός, απλωμένες μπουγάδες, βρώμικες πολυκατοικίες, ο ορίζοντας ανοίγει, φτάνουμε, mind the gap, ποιο κενό, κανονικός, λεπτός άνθρωπος χωράει να πέσει μέσα.

Σχεδόν δυόμισι ώρες κάθε μέρα για τη βασική διαδρομή, νέο σπίτι προς νέο κτίριο δουλειάς και τούμπαλιν, μου λείπει το κέντρο, σάουντρακ δισκογραφία lucksmiths και guild league, ‘hey, it’s a beautiful day, and I’m starting to feel a lot better so wake up, wake up, it’s T-shirt weather’ τραγουδάει ο Tali και πως τα καταφέρνει με κάνει να τα ξεχνάω όλα και να χαμογελάω σαν χαζό μέσα σε ένα σαρδελοποιημένο βαγόνι.

b.

[Psyri, photo by me]


[photo by server pics]

Δεν ξέρω γιατί αλλά τα τελευταία χρόνια, από τότε που άρχισαν να γεμίζουν οι δρόμοι της πόλης με street art , έχω γίνει πιο παρατηρητική, σαν να κοιτάω τους τοίχους στα στενά με τα μάτια ορθάνοιχτα, ψάχνωντας να ανακαλύψω καινούργια κίτρινα (και όχι μόνο) ανθρωπάκια. Ο b. παραμένει από τους αγαπημένους μου, όπως και να είμαι μου φτιάχνει τη διάθεση, εδώ είναι η σελίδα του στο flickr. Περισσότερες φωτογραφίες στο athens street art group και εδώ.